آیا مردم باید نگران وجود پارابن در محصولات آرایشی باشند؟

پارابن چیست؟

پارابن ها نوعی نگهدارنده شیمیایی مصنوعی یا سنتزی، دارای خواص باکتری کشی و قارچ کشی هستند، که در بسیاری از محصولات آرایشی و بهداشتی و دارویی استفاده می شوند. از نظر شیمیایی، پارابن ها مجموعه ای از پاراهیدروکسی بنزوات ها یا استرهای پاراهیدروکسی بنزوئیک اسید (همچنین به عنوان اسید 4-هیدروکسی بنزوئیک) هستند. پارابن های رایج عبارتند از متیل پارابن (E شماره E218)، اتیل پارابن (E214)، پروپیل پارابن (E216)، بوتیل پارابن و هپتیل پارابن (E209). برخی پارابن های کمتر رایج نیز عبارتند از ایزوبوتیل پارابن، ایزوپروپیل پارابن، بنزیل پارابن و نمک های سدیم آنها هستند.

پارابن ها برای اولین بار در دهه 1950 تجاری شدند و گروهی از ترکیبات مصنوعی هستند، که معمولاً به عنوان نگهدارنده های موثری در طیف گسترده ای از فرموله های صنعتی در محصولات بهداشتی، زیبایی و مراقبت شخصی استفاده می شوند. پارابن ها همچنین می توانند در برخی موارد به عنوان افزودنی های غذایی استفاده شوند. هزینه کم پارابن ها به استفاده گسترده از آنها در صنعت کمک می کند. با این حال نگرانی های فزاینده ای در مورد استفاده بیش از حد پارابن به عنوان مواد نگهدارنده در محصولات آرایشی، بهداشتی و مراقبت شخصی وجود دارد. به طور کلی اگر روی برچسب محصولی که استفاده می کنید، عبارات متیل پارابن، اتیل پارابن، پروپیل پارابن، بوتیل پارابن و ایزوبوتیل پارابن باشد، آن محصول دارای پارابن است.

این مواد به دئودورانت‌ها، خمیردندان‌ها، شامپوها، نرم‌کننده‌ها، لوسیون‌های بدن و محصولات آرایشی و سایر محصولات اضافه می‌شوند، تا از رشد قارچ‌ها، باکتری‌ها و سایر میکروب‌های بالقوه مضر جلوگیری کنند. محققان همچنین دریافته‌اند، که حدود 90 درصد از اقلام خوارباری معمولی حاوی مقادیر قابل اندازه‌گیری پارابن هستند، به همین دلیل است، که حتی کسانی که از محصولات مراقبت شخصی بالقوه مضر دوری می‌کنند نیز، پارابن را در جریان خون خود حمل می‌کنند. همه پارابن‌های مورد استفاده تجاری به صورت مصنوعی تولید می‌شوند، اگرچه برخی از آن‌ها مشابه پارابن‌های موجود در طبیعت هستند.

چرا پارابن ها مضر هستند؟

برخی از شاخص‌ها نشان می‌دهند که پارابن‌های مصنوعی آنقدر که تصور می‌کردیم برای ما سالم نیستند. بزرگترین نگرانی در مورد پاربن ها این است، که پارابن ها عملکرد هورمون ها را مختل می کنند، اثری که با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه و سمیت تولید مثل مرتبط است. پارابن‌ها می‌توانند مانند هورمون استروژن در بدن عمل کنند و با اتصال به گیرنده های استروژن روی سلول ها، عملکرد استروژن را تقلید می کنند.

بنابراین پارابن ها عملکرد طبیعی سیستم‌های هورمونی را مختل کنند، که بر عملکرد دستگاه تناسلی مردانه و زنانه، رشد باروری، باروری و نتایج زایمان تأثیر می‌گذارد. پارابن ها همچنین می توانند در تولید هورمون ها اختلال ایجاد کنند. تحقیقات نشان داده است، که هجوم فراتر از سطح طبیعی استروژن، می تواند در برخی موارد باعث واکنش هایی مانند افزایش تقسیم سلول های پستان و رشد تومورها شود.

CSC از یک مطالعه بریتانیایی در سال 2004 استناد می کند که آثاری از پنج پارابن را در تومورهای سینه 19 زن از 20 زن مورد مطالعه شناسایی کرده است. این مطالعه کوچک رابطه علت و معلولی بین پارابن ها و سرطان سینه را ثابت نمی کند، اما مهم است، زیرا وجود پارابن های دست نخورده، بدون تغییر توسط متابولیسم بدن، را که نشان دهنده توانایی این ماده شیمیایی برای نفوذ به پوست و باقی ماندن در بافت پستان است، تشخیص داده است.

به گفته این گروه، یک مطالعه جدیدتر نشان داد، که سطوح بالاتری از یک پارابن، n-propylparaben، در ربع زیر بغل پستان که بیشترین نسبت تومورهای سینه در آن یافت می شود. CSC گزارش می دهد، که پارابن ها همچنین با مشکلات تولید مثل، ایمنی، عصبی و تحریک پوست مرتبط هستند. همچنین برخی محققان نشان داده اند،  که متیل پارابن ممکن است باعث آسیب های سرطانی پوست شود. پارابن ها می توانند باعث تحریک پوست سر، خشکی مو، پوسته پوسته شدن و حتی ریزش مو شوند.

 چیزی که موجب نگرانی حامیان سلامت عمومی شده، این است که در حالی که محصولات فردی ممکن است حاوی مقادیر محدودی پارابن در محدوده ایمنی تعیین شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) باشند، قرار گرفتن در معرض مقدار زیادی مواد شیمیایی از چندین محصول مختلف، می تواند بدن ما را بیش از حد تحت فشار قرار دهد و به ایجاد یک طیف گسترده کمک کند. سازمان غیرانتفاعی (CSC: Campaign for Safe Cosmetics) برای لوازم آرایشی ایمن،  طیف وسیعی از مشکلات سلامتی ناشی از پارابن را گزارش می دهد.

مکانیسم اثر پارابن ها:

پارابن ها در برابر طیف وسیعی از میکروارگانیسم ها فعال هستند. با این حال، نحوه عملکرد ضد باکتریایی آنها به خوبی شناخته نشده است. تصور می شود که آنها با ایجاد اختلال در فرآیندهای حمل و نقل غشایی یا با مهار سنتز DNA و RNA یا برخی از آنزیم های کلیدی، مانند ATPases و فسفوترانسفرازها، در برخی گونه های باکتری عمل می کنند. پروپیل پارابن در برابر باکتری های بیشتری نسبت به متیل پارابن فعال تر است.

اثر ضد باکتری قوی‌تر پروپیل پارابن ممکن است، به دلیل حلالیت بیشتر آن در غشای باکتری باشد، که به آن اجازه می دهد تا در غلظت‌های بیشتر به اهداف سیتوپلاسمی برسد. با این حال، از آنجایی که اکثر مطالعات در مورد مکانیسم اثر پارابن ها نشان می دهد، که اثر ضد باکتریایی آنها به غشاء مرتبط است، این امکان وجود دارد که حلالیت چربی بیشتر آن باعث اختلال در دو لایه لیپیدی شود و در نتیجه در فرآیندهای انتقال غشای باکتری تداخل داشته باشد و شاید باعث نشت اجزای درون سلولی شود.

 حامیان سلامت، سازمان غذا و دارو را تحت فشار قرار می دهند، تا پارابن را در محصولات فروخته شده در ایالات متحده ممنوع کند، همان کاری که اتحادیه اروپا در سال 2012 انجام داد. اما مصرف کنندگان نگران، فعلاً باید با خواندن برچسب محصولات و اجتناب از محصولات حاوی پارابن، مسائل را به دست خود بگیرند.

CSC گزارش می دهد: «بسیاری از تولیدکنندگان لوازم آرایشی طبیعی و ارگانیک، جایگزین های موثری برای پارابن ها برای جلوگیری از رشد میکروبی در محصولات مراقبت شخصی پیدا کرده اند. برخی از شرکت‌ها محصولاتی بدون مواد نگهدارنده تولید کرده‌اند، که ماندگاری کوتاه‌تری نسبت به محصولات معمولی دارند (شش ماه تا یک سال)، اما اگر روزانه استفاده شوند، احتمالاً قبل از اتمام مدت انقضا مصرف می‌شوند.

 خیلی نگران نباشید! زیرا قطعاً کارهایی وجود دارد که می توانید برای کاهش مصرف پارابن خود انجام دهید! بسیاری از شرکت هایی که به مواد طبیعی متعهد هستند، پارابن ها را به طور کامل از محصولات خود حذف کرده اند. با این حال، باید حتما برچسب محصولات را بخوانید، زیرا همانطور که قبلا اشاره کردیم، پارابن نام های مختلفی دارد و صرفا به دلیل اینکه روی برچسب محصول کلمه “طبیعی” ذکر شده، همیشه به این معنی نیست که بدون پارابن است. آگاهی در مورد مواد تشکیل دهنده محصولاتی که استفاده می کنید، به شما امکان می دهد انتخاب های عاقلانه ای داشته باشید که به نوبه خود منجر به سبک زندگی سالم تری می شود.

خطرات رهاسازی پارابن ها در محیط زیست:

متاسفانه به دلیل استفاده فراگیر مشتقات پارابن در محصولات آرایشی و بهداشتی، رهاسازی آن در محیط زیست بالاست. حدود 44 درصد از محصولات مراقبت شخصی در دسترس مصرف کنندگان، حاوی پارابن هستند و هنگام شستن این محصولات از بدن، از زهکشی و فاضلاب جامعه جاری می شوند. درنتیجه، پتانسیل پارابن ها برای تجمع در محیط های آبی و جامد بالاست. پارابن‌ها در فاضلاب به سمت تصفیه‌خانه‌های فاضلاب (WWTP) جریان می‌یابند، جایی که یا حذف می‌شوند، یا از نظر شیمیایی تغییر می‌یابند، یا از طریق لجن یا پساب ثالث در محیط منتشر می‌شوند. علیرغم حذف زیاد پارابن ها از طریق فاضلاب ها، مطالعات مختلف سطوح بالایی از مشتقات پارابن و محصولات حاصل از تخریب آن ها را که در محیط باقی می مانند، نشان می دهند.